Zwaartekracht zien wij natuurlijk altijd al de kracht die ons naar de aarde trekt. Toch is dat niet helemaal waar. Niet alleen trekt de aarde aan een voorwerp in de lucht, maar andersom ook. Omdat de kracht van de aarde vele malen groter is, denken we dus dat er maar één kracht in het spel is.
Wanneer de maan om de Aarde draait trekken ze elkaar dus aan, maar ook hier wint de Aarde het van de maan. En omdat er in de ruimte geen weerstand is en de maan voldoende snelheid heeft, blijft hij "netjes" in de baan. Voor satellieten geldt min of meer hetzelfde. Deze moeten wel netjes op snelheid geworden worden en zo heeft iedere baan een "eigen snelheid".
Doordat Aarde en maan om elkaar bewegen én elkaar aantrekken, ontstaat er een soort "wobbel" en daardoor ontstaan zwaartekrachtgolven.
Althans volgens Einstein. Deze zijn echter zo minimaal dat ze niet waar te nemen zijn.
Maar er zijn natuurlijk véél grotere objecten in het heelal die op eenzelfde manier zwaartekrachtgolven veroorzaken en de effecten daarvan zouden misschien wel eens gemeten kunnen worden. En dat is met de opvolger van LISA met gaan doen. LISA is dus een opstapje naar ....
@meesterhenkvink 2015